Με αφορμή την επέτειο της Παγκόσμιας ημέρας της ελληνικής γλώσσας, 9ης Φεβρουαρίου, το Εξεταστικό κέντρο πιστοποίησης της ελληνομάθειας «ΠΕΛΑΓΟΝΙΑ» διοργάνωσε στρογγυλή τράπεζα με τίτλο: «όψεις της ελληνικής γλώσσας: ομιλία, τέχνη, επιστήμη». Ο σκοπός αυτής της εκδήλωσης είναι η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ ανθρώπων οι οποίοι προσεγγίζουν την ελληνική γλώσσα από διαφορετικές πλευρές. Αναμένεται ανοιχτός διάλογος μεταξύ μαθητών, διδασκόντων, γλωσσολόγων, φυσικών ομιλητών και λάτρεων της ελληνικής γλώσσας.
Ας θυμηθούμε για λίγο την εξελικτική πορεία του ανθρώπου: ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος, χωρίς τα δεσμά που επιβάλλει στον εαυτό του ή που του επιβάλλει η κοινωνία. Ως τέτοιος, εκφράζει τις ανάγκες του με πρωτόγονο και ειλικρινή τρόπο. Καθώς αναπτύσσεται, αναζητά τη θέση του στο περιβάλλον: στη φύση, στην οικογένεια, στην κοινωνία.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής εμφανίζεται η ομιλία η οποία πάντα στην αρχή ακολουθεί τη φύση, η οποία και προέρχεται από τη φυσική ικανότητα του ανθρώπου να παράγει ήχους. Οι ήχοι αυτοί δε διαφέρουν ως προς τον λόγο ύπαρξης από εκείνους των άλλων ζώων. Πρέπει να αποφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα: τροφή, αντιμετώπιση κινδύνου, συντροφικότητα, αναπαραγωγή... Αποτελούν, δηλαδή, ένα αίτημα, μια παράκληση... Κάτι που σε έναν μεταγενέστερο πολιτισμό θα ονομαστεί ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
Κι απ’ το στάδιο του ζώου, βαδίζουμε προς το στάδιο του ανθρώπου, όπως θέλουμε να πιστεύουμε πως έχουμε εξελιχθεί σήμερα, όπου ξεκινά η άρθρωση της ομιλίας σε συνάρτηση με τη σκέψη. Αναπτύσσεται η αίσθηση του «ωραίου», του εμφανώς και εύηχου «ωραίου» στην ομιλία και δημιουργείται η οργανωμένη εκφορά της σκέψης την οποία εμείς οι άνθρωποι φιλοτεχνήσαμε και την ονομάσαμε «γλώσσα». Η γλώσσα, λοιπόν, είναι η τέχνη της ομιλίας. Μέσα από την εκλέπτυνση της αίσθησης αυτής, ο άνθρωπος κατανόησε και τους κανόνες που τη διέπουν και συνέταξε τα πρώτα ποιήματα- τον ομορφότερο συνδυασμό ήχων. Στο σημείο αυτό, εμφανίζεται η ΤΕΧΝΗ της γλώσσας.
Στη συνέχεια, όπως όλοι γνωρίζουμε, εμφανίζεται το μέσο διατήρησης και μεταφοράς των αποκτημάτων του νου, της γνώσης δηλαδή, που είναι η γραφή. Από ‘κείνη τη στιγμή και μετά με γοργότατους ρυθμούς αναπτύσσεται η ΕΠΙΣΤΗΜΗ και έρχεται να περιγράψει από κάθε δυνατή άποψη την ομιλία, τη γλώσσα, την τέχνη.
Όλα τα παραπάνω είναι κοινά για όλες τις γλώσσες του κόσμου. Τι όμως το ξεχωριστό διαθέτει η ελληνική γλώσσα και σήμερα είμαστε τόσοι πολλοί στον πλανήτη μας που τη λατρεύουμε; Γιατί η ελληνική γλώσσα αποτελεί συνώνυμο των όρων «σοφία», «ιστορία», «πολιτισμός»;
Μήπως επειδή από νωρίς συνοδοιπόρησε με τον άνθρωπο, και την παρομοιάζουμε με μια αεικίνητη γραία που κουβαλά τις θύμησες του κόσμου;!
Στην εκδήλωση, εκτός από τα μέλη του συλλόγου, ήταν παρρόντες και απηύθυναν τον λόγο οι εξής:
Με φυσική παρουσία:
- Δρ. Αναστασία Τανάμπαση, ιστορικός της εκπαίδευσης
- Κατερίνα Πρανέντση, φιλόλογος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας από τη Θεσσαλονίκη
- Σταυρούλα Μαυρογέννη, βαλκανιολόγος, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη
- Σταύρος Καμαρούδης, καθηγητής του ΑΠΘ, Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, μέλος του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης, επισκέπτης καθηγητής του Πανεπιστημίου Παρίσι IV, Σορβόννη
- Ο Γενικός πρόξενος της Ελλάδας στο Μοναστήρι, κ. Αχιλλέας Ρακίνας
Εξ αποστάσεως (σύνδεση μέσω skype):
- Σπύρος Αρμοστής, γλωσσολόγος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου και του Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κύπρου
- Κυριάκος Στεφανόπουλος, ακτιβιστής από την Πορτογαλία
