Three postcards, one from each station on a journey to the outskirts of the inner self. Sent by one, received by one. Any one. Every one.
Three perceptions of a train journey to the ultimate love. Feel the scent of a summer train in a glorious combination of the inextricably connected landscapes of Pelagonia and the Aegean Sea.
– Postcard I –
Μια μέρα. Μεσημέρι.
Αγαπημένη μου _______________,
Κοιτάζοντας τον γκρίζο Πύργο, που μερικοί τον λεν Λευκό,
διακρίνω από τη σχισμή των πολυκατοικιών λίγη θάλασσα·
όση τελοσπάντων επιτρέπει η αιθαλομίχλη να φανεί.
Από πάνω, όμως, ο μεσημεριάτικος Ήλιος μου υπόσχεται την παρουσία σου. Εδώ;
Έλα! Θα πάμε στο Λιτόχωρο. Με το τρένο.
Σε φιλώ!
Για πάντα δικός σου _______________,
Еден ден. Пладне.
Љубена _______________,
Гледајќи ја сивата Кула, што некои ја викаат Бела,
забележувам од процепот на зградите малку море;
барем толку колку што дозволува смогот да се види.
Но, од горе, пладневното сонце ми го ветува твоето присуство. Тука?
Ела! Ќе одиме во Литохоро. Со возот.
Те бакнувам!
За секогаш твој _______________,
*Texts: Kristijan Veljanov
Η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ΔΡΕΖΙΝΑ (όνομα μηχανής για βαγόνια), σε συνεργασία με το 3ικαστικό 3ργαστήριο της Σχολής Καλών τεχνών Φλώρινας και την τοπική αυτοδιοίκηση στο πλαίσιο της επετείου 130 χρόνων από την ολοκλήρωση της κατασκευης της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκη- Φλώρινα- Μοναστήρι (1891-2021), διοργανώνουνμια σειρα από δράσεις σε Σ.Σταθμούς, σε 9 πόλεις.
Граѓанската непрофитна организција ДРЕЗИНА (име на машина за вагони), во соработка со Уметничката работилница на Факултетот за Фини Уметности во Флорина и локалната самоуправа, во рамките на 130та годишнина од завршувањето со градба на железничката линија Тесалоники-Флорина-Битола (1891-2021) , организираат активности на железничките станици во 9 града.
